Statystycznie rzecz ujmując na depresję zapada co piąta osoba, częściej chorują na nią kobiety niż mężczyźni. Należy przy tym pamiętać, że smutek, pesymizm, zniechęcenie, brak wiary są odczuwane przez każdego z nas. Są to emocje nieuniknione i bardzo istotne, szczególnie z punktu widzenia rozwiązywania sytuacji konfliktowych.

„W depresji smutek nachodzi człowieka bez uchwytnej przyczyny. Jakby za przekręceniem kontaktu wszystko gaśnie, świat traci swą barwę, przyszłość zamienia się w czarną ścianę, nie do przebicia, przeszłość – w pasmo ciemnych wydarzeń, obciążających chorego poczuciem winy. Znika normalna energia życiowa. Każda decyzja staje się niesłychanie trudna. Najbłahsze sprawy urastają do rangi poważnych problemów” prof. Antoni Kępiński

W przypadku depresji nie mówimy jednak o chwilowym obniżeniu nastroju, ale o zespole objawów (minimum pięć z poniższych), które trwają przez co najmniej dwa tygodnie:

• obniżony nastrój, smutek;
• utrata zainteresowań i zmniejszone uczucie przyjemności z codziennych czynności, izolacja – „odsunięcie się od życia”;
• poczucie małej wartości, utrata wiary w siebie lub nieuzasadnione poczucie winy;
• ponure, pesymistyczne spojrzenie w przyszłość;
• obniżenie napędu i aktywności, szczególnie w godzinach rannych;
• zaburzenia koncentracji i uwagi;
• uczucie zmęczenia lub utrata energii;
• bezsenność lub nadmierna senność, z reguły wczesne budzenie się;
• pobudzenie lub częściej spowolnienie psychoruchowe;
• znaczna utrata lub przyrost masy ciała;
• nawracające myśli o śmierci lub samobójcze;
• zmniejszone libido lub całkowita jego utrata.

Przyczyny depresji są różnorodne. Mogą ją wywołać aktualne wydarzenia życiowe, stres, niektóre leki, choroby somatyczne, nadużywanie alkoholu lub narkotyków, a także traumatyczne doświadczenia z dzieciństwa. Prawda jest jednak taka, że często wstydzimy się przyznać do tego, co aktualnie przeżywamy i poszukać pomocy specjalisty, a bez opieki z zewnątrz nasz stan będzie się jednie pogarszał. Co więcej, kiedy chory jest w depresji, cierpi cała jego rodzina, a sama osoba chora czuje się całkowicie osamotniona i wyalienowana.

Depresja rodzi ból i zniechęcenie, samemu trudno się z nią uporać. Istnieją jednak sposoby, by sobie z nią poradzić, a wśród nich najważniejsze to farmakoterapia oraz psychoterapia. Pamiętajmy jednak, że nic nie zastąpi najważniejszego: profilaktyki na przyszłość i dbania o siebie samego, bowiem: „Naturalna życiodajna moc lecznicza tkwi w nas samych”.

Bibliografia

1. Bracia Bonifratrzy (2003), Porady medyczne i ziołolecznicze, Kraków, Wydawnictwo „M", s. 270
2. J. Preston (2003), Pokonać depresję, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, s. 7
3. B. Przybycień, Zdrowie Kobiety, Wydawnictwo SMS, s. 131