Jako nauczyciel, Jan Komeński doskonale zdawał sobie sprawę z ułomności XVII-wiecznego szkolnictwa, w którym pracował.

Prawdą jest, że nigdy nie stworzono idealnego systemu edukacyjnego, jednak ten istniejący w ówczesnej Europie był po prostu fatalny.

Zamiast stać z boku i ograniczać się do krytyki oraz zarzutów, Komeński postanowił działać. Co zrobił i w jakim celu? I czego my możemy się nauczyć od tego twórcy nowoczesnej pedagogiki?

Dom rodzinny i wykształcenie

Jan Amos Komeński urodził się 28 marca 1592 roku w Nivnicach (muzeum) w południowych Morawach ( Mapa). Był najmłodszym z pięciorga dzieci, a zarazem jedynym synem dość dobrze sytuowanego małżeństwa pochodzenia chłopskiego.
Jego rodzice należeli do Braterskiej Jednoty (zwanej też braćmi czeskimi lub morawskimi:  (Unitas Fratrum)), ugrupowania religijnego założonego w połowie XV wieku pod wpływem działalności waldensów i innych reformatorów, na przykład Piotra Chelczyckiego. Po zdobyciu wykształcenia na kalwińskim uniwersytecie w Heidelbergu, wiosną 1614 roku Komeński wraca na Morawy i obejmuje posadę nauczyciela w szkole w Přerovie. Dwa lata później otrzymuje święcenia, zaś w 1618 roku żeni się z Magdaleną Vizovską. W tym samym roku obejmuje urząd pastorski w zborze braterskim w Fulnek, na pograniczu morawsko-śląskim.